Οι ευχές κατά του κορονοϊού που διαβάστηκαν στο Άγιον Όρος

3 Απριλίου, 2020

Εὐχὴ 1η
λεγομένη καὶ εἰς λοιμικήν νόσον
εἰς τὸν ἐν Τριάδι μόνον Θεὸν ἡμῶν
Συμεὼν Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης
Ἄναρχε, αἰώνιε, δέσποτα Θεέ, Πάτερ πανάγιε, παντοκράτορ, μετὰ τοῦ ζῶντος καὶ ἀγαθοῦ Λό­γου σου καὶ τοῦ Παρακλήτου σου Πνεύματος, δέξαι συμπαθῶς τὰς δεήσεις ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν. Ὁ μονογενὴς Υἱός, ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ Πατρός, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, μετὰ τοῦ εὐσπλάγχνου Πατρὸς σου καὶ τοῦ ἱλαροῦ Πνεύματος πρόσδεξαι ἐν ἐλέει τὰς ἱκεσίας ἡμῶν τῶν ἐλαχίστων. Τὸ πανάγιον καὶ ὑπεράγαθον ἐκ τοῦ Πατρὸς θεῖον Πνεῦμα σὺν τῷ πανοικτίρμονι Πατρὶ καὶ τῷ δι᾽ ἡμᾶς ἐνανθρωπή­σαντι διὰ φιλανθρωπίαν Υἱῷ δέξαι τὰς ἐν θλίψει φωνὰς τοῦ τεταπεινωμένου λαοῦ σου. Ἡ ὁμοούσιος καὶ ἀδιαίρετος Τριάς, ἡ μία βασιλεία καὶ φύσις, ὁ τρισάγιος Κύριος, ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ταπεινῶν ἱκετῶν σου καὶ διὰ τὴν σὴν ἀμέτρητον ἀγαθότητα συγχώρησον ἡμῖν τὰ ἀναρίθμητα πταίσματα.
Διὰ τὸ σὸν ἀνυπέρβλητον ἔλεος οἰκτείρησον ἡμᾶς τοὺς δικαίως παιδευομένους ὡς σὲ τὸν δίκαιον παροργίσαντας. Διὰ τοὺς ἀφάτους οἰκτιρμούς σου σῶσον ἡμᾶς κινδυνεύοντας καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ πάσης δικαίας ἀπειλῆς καὶ ὀργῆς σου. Ἐξελοῦ ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ πάντων τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ καὶ μηχανημάτων. Διασκέδασον πάντα πειρασμὸν ἀφ᾽ ἡμῶν αἰσθητόν τε καὶ νοητόν· δίωξον πᾶσαν θλῖψιν καὶ στένωσιν ἀφ᾽ ἡμῶν καὶ διαφύλαξον ἡμᾶς ἀπὸ λιμοῦ καὶ λοιμοῦ, ἀώρου θανάτου καὶ αἰφνιδίου καὶ πάσης ἄλλης κακώσεως, πᾶν σκάνδαλον καὶ ταραχὰς ἐπεγειρομένας περίελε ἀφ᾽ ἡμῶν.
Καὶ δὸς ἡμῖν ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ διάγειν καὶ τῇ πρὸς σὲ καὶ ἀλλήλους ἐμμένειν ἀγάπῃ, ποιεῖν τε τὰς ἐντολάς σου καὶ τὴν μὲν παροῦσαν ζωὴν εὐα­ρέστως σοι διανύσαι καὶ εὐσεβῶς αὐτὴν διὰ μετανοίας τελειῶσαι. Ἀξίωσον δὲ ἡμᾶς καὶ τῆς ἐπουρανίου καὶ αἰωνίου δόξης καὶ βασιλείας σου. Ὅτι σὺ εἶ Θεὸς ἡμῶν καὶ ἐπὶ σοὶ ἐλπίζομεν, ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν καὶ τὸ ὄνομά σου ἐπικαλούμενοι σωθῆναι ἐλπίζομεν, πρεσβείαις τῆς παναγίας ἀειπαρθένου Θεοτόκου, τῶν φιλανθρωποτάτων ἀγγέλων σου καὶ πάντων σου τῶν ἁγίων.
Ὅτι Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Εὐχὴ 2η
ἐπὶ συμφορᾷ λαοῦ
λεγομένη καὶ εἰς λοιμικὴν ἀσθένειαν
Καλλίστου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Α῎ναρχε βασιλεῦ, ἀόρατε, ἀνεξιχνίαστε, ἀκατά­ληπτε, ἀνέκφραστε, ὁ πᾶσαν δρακὶ περιέχων τὴν κτίσιν καὶ διατηρῶν, ὁ διακατέχων καὶ δια­κυβερνῶν αὐτήν, ἀρρήτῳ λόγῳ, ὁ τῶν Νινευϊτῶν τὰς ἀνομίας, πρότερον μὲν ἀνεχόμενος, ὕστερον δὲ τὴν μετάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπιστροφὴν προσδεξάμενος καὶ χαρισάμενος αὐτοῖς, δι᾽ ὑπερβάλλουσαν ἀγαθότητα καὶ μακρο­θυμίαν, πάσας τὰς ἀνομίας καὶ τὰ πλημ­μελήματα τῇ συνήθει καὶ ἀφάτῳ σου φιλανθρωπίᾳ δεξάμενος· δέξαι καὶ ἡμῶν τὰς εὐχάς, καθάπερ, ὡς εἴρηται, τῶν Νινευϊτῶν τὴν ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν· δέξαι τὰ δάκρυα καὶ τοὺς στεναγμούς· δέξαι τὴν τεταπεινωμένην ἡμῶν δέησιν, οὐδὲ γὰρ δυνάμεθα, ὅλως ταῖς ἁμαρτίαις γενόμενοι, πρὸς σὲ τὸν μόνον ἀναμάρτητον ἀτενίζειν· δέξαι τὰς ἐκ βάθους, ὡς δίκην καπνοῦ, ἀναπεμπομένας σοι τῷ Δεσπότῃ κραυγάς· δέξαι τοῦ ταλαιπωρημένου λαοῦ τὴν παρά­κλησιν. Νικησάτω ἡ ἄβυσσος τῆς σῆς εὐ­σπλαγ­χνίας τὸ πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν· καὶ δὸς τῷ λαῷ σου λύ­τρωσιν, ἐλευθερίαν τῶν πειρασμῶν καὶ τοῦ θανάτου τομῆς ἄφεσιν.
Ναί, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐπάκουσον τοῦ λαοῦ σου ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ καὶ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ καὶ στῆσον τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπεγειρομένην ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, οὓς σὺ μόνος οἶδας καὶ ἐπίστασαι, παρ᾽ αὐτῶν μὴ γινωσκόμενος. Ὅπως καὶ δι᾽ ἡμῶν τῶν σῶν ἀχρείων δούλων δοξασθῇ τὸ πανάγιον ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Εὐχὴ 3η
ἐπὶ συμφορᾷ λαοῦ
Καλλίστου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Ὑπεράγαθε Κύριε, δημιουργὲ τοῦ παντός, οὗ τὸ ἔλεος ἀμέτρητον καὶ ἡ φιλανθρωπία ἀνείκαστος· ὁ τὰς ἀνομίας ἡμῶν πάσας ἀράμενος καὶ τῷ σταυρῷ προσηλώσας ἵνα καθαγιάσῃς ἡμᾶς· θαρροῦντες προσ­πίπτομεν ἱκετικῶς, ἀνεξίκακε Κύριε, καὶ τῆς σῆς ἀφάτου καὶ ἀμετρήτου φιλανθρωπίας τὸ πέλαγος ὑποσκο­ποῦντες, κράζομεν πρὸς σὲ τὸν εὐδιάλλακτον Κύριον· Σῶσον ἡμᾶς. Οὐ φαρισαϊκῶς τὰς ᾠδὰς ἡμῶν καὶ ὑμνῳδίας ἀναφέρομεν, ἀλλὰ τελωνικῶς. Οὐδὲ κατὰ τὸν ἀγνώμονα ἐκεῖνον λῃστήν, ἀλλὰ κατ᾽ αὐτὸν τὸν εὐγνώμονα καὶ εὐχάριστον βοῶμεν τό· Μνήσθητι.
Διὰ τοῦτο νικησάτω τὸ ἀνεξερεύνητον ἔλεος τὰς ἀνομίας ἡμῶν, εἰ καὶ μὴ προσηκόντως μετανοοῦμεν καὶ ἐπιστρέφομεν· δεῖξον καὶ ἐν ἡμῖν τῆς φιλαν­θρωπίας σου τὸ μέγεθος· σπλαγχνίσθητι καὶ διαλ­λάγηθι ὡς μακρόθυμος ἐπὶ τῷ λαῷ σου· στῆσον τὸ δρέπανον τοῦ θανάτου, ὥστε μὴ καθ᾽ ἡμῶν προβῆναι· στῆσον τὴν ταχεῖαν καὶ ἄωρον τούτου τομήν· στῆσον τῆς λοιμώδους νόσου τὴν δικαίαν ταύτην φθοράν· στῆσον τὴν ῥομφαίαν τὴν καθ᾽ ἡμῶν διεγειρομένην, ἵνα μὴ ἀπολώμεθα· σοὶ γὰρ μόνῳ ἡμάρτομεν, ἀλλὰ καὶ σοὶ μόνῳ προσπίπτομεν.
Ναί, Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἀχρείων δούλων σου ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ καὶ μὴ ἀπώσῃ τὰς δεήσεις ἡμῶν· πάριδε τὰ πλημμελήματα ἡμῶν, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἐν ἀγνοίᾳ, ἵνα δοξασθῇ ἐν ἡμῖν τὸ πανάγιον ὄνομά σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύ­ματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ο Αγιορείτης γ. Εφραίμ για την πανδημία του κορονοϊού

Μιλώντας στους πατέρες της Μονής, ο Γέροντας τόνισε ότι αυτή η δοκιμασία που περνάμε είναι καρπός της Θείας αγανάκτησης διότι όταν ο άνθρωπος σήμερα εισηγείται έναν αφύσικο τρόπο ζωής, φαντάζεσθε πόσο λυπείται το Άγιο Πνεύμα και έρχεται ο Θεός όχι ως εκδικητής αλλά με την πατρική του ιδιότητα και τα επιτρέπει, ως παιδαγωγία εξ αγάπης κινούμενη, για να φέρει τον πλανεμένο άνθρωπο σε αυτόν.
Η Παναγία μας , η Αγία Ζώνη , την οποία βάλαμε στην υμνολογία της αγρυπνίας ως πρώτο κανόνα, ξέρουμε ότι πάντα ήταν παρούσα στη χολέρα και στην πανώλη και αυτό το ξέρουμε από τα αρχεία που βρήκαμε αλλά και απο προσωπική μας εμπειρία ότι είναι παρούσα.
Ο παλαιότερος κόσμος είχε περισσότερη πίστη σήμερα ο διάβολος έκανε επιτυχία και τραυμάτισε την πίστη μας αλλά εμείς πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε όλα με χριστοκεντρικότητα. Χωρίς το Χριστό είναι όλα κλειστά και μουντά…..Η ελπίδα μας, η δύναμή μας, το φως μας, είναι ο Χριστός είπε ο Γέροντας.
Αναφέρθηκε μάλιστα και στα όσα ακούγονται από ασεβείς για τη Θεία Κοινωνία λέγοντας ότι η Θεία Κοινωνία δε μολύνει όπως λένε πολλοί ασεβείς…ωστόσο το ότι η πολιτεία έκλεισε τους ναούς μας προσωρινά δεν πρέπει να το εκλάβουμε ως μια προσπάθεια της πολιτείας να εναντιωθεί στην πίστη μας αλλά ως ένα μέτρο προσωρινό για την προστασία των Πιστών, είπε μεταξύ άλλων
Ακούστε ολόκληρη την ομιλία του Γέροντα στην τράπεζα της Ιεράς Μονής:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ
Αυτή η πανδημία δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Που επετράπει από τον Θεό, αλλά είναι μέσα στα σημεία των καιρών. Είναι καρπός της θείας αγανακτήσεως διότι ο άνθρωπος κάνει όχι τα φυσιολογικά, όχι τα λογικά, αλλά τα παράλογα και τα παραφύσει. Και φαντάζεστε πόσο λυπείται το πνεύμα το άγιο και πόσο ο Θεός ως πατέρας έρχεται πάλι με την πατρική του ιδιότητα – διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι οποιαδήποτε δοκιμασία κι αν επιτρέπει ο Θεός δεν την επιτρέπει ως δήμιος κι ως εκδικητής διότι , αλλά την επιτρέπει ως παιδαγωγία εξ αγάπης κινουμένη, ακριβώς για να φέρει τον άνθρωπο τον πεπλανημένο, τον εσκοτισμένο, να τον φέρει μέσα από την ασθένεια, μέσα από την δοκιμασία, μέσα από την παιδεία αυτή, να έρθει σε Αυτόν και να κατανοήσει όχι μόνο μελετώντας τα βιβλία, αλλά πρακτικά να δει ότι δεν είναι ένα τίποτε.
Διότι όπως είπε ο Χριστός μας «άνευ εμού δύναστε ποιεί ουδέν». Πραγματικά σήμερα φοβούμεθα να κάνουμε χειραψία μ’ έναν άνθρωπο μήπως μας μεταδώσει τον κορωνοϊό. Κι όντως οι φοβίες αυτές είναι λογικές, ώστε να μπορέσουμε να προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να μείνουμε ελεύθεροι από την μάστιγα αυτή. Όμως η Παναγία μας και μάλιστα η Αγία Ζώνη την οποία έχουμε εδώ και την οποία εβάλαμε και στην υμνολογία της αγρυπνίας ως πρώτο κανόνα, διότι ξέρουμε πολύ καλά κι από την πείρα την την δική μας που πέρα από 30 χρόνια εδώ στη Μονή Βατοπαιδίου αλλά κι από τα αρχεία τα οποία οι συνάδελφοί μας, οι προκάτοχοί μας αγιαζωνίτες πατέρες μας εκράτησαν και μας εφύλαξαν για να μας τα παραδώσουν και να έχουμε κι εμείς γνώση των πεπραγμένων, των θαυμασίων πεπραγμένων του παρελθόντος, ώστε η Τιμία Ζώνη πάντοτε ήταν παρούσα με την θαυματουργική της παρουσία μέσα στην πανώλη, μέσα στην χολέρα, μέσα σε διάφορες αρρώστιες που πάντοτε ήταν πανδημίες, διότι πολλές φορές συνέβησαν τέτοιες πανδημίες, που πραγματικά όλος ο κόσμος ήταν όπως είπαμε σε μία απελπισία και δεν ήξερε τι να κάνει, πώς να το αντιμετωπίσει.
όμως ο παλαιότερος κόσμος είχε περισσότερη πίστη. Σήμερα ο διάβολος έκανε μια μεγάλη επιτυχία. Τι; Ετραυμάτησε την πίστη των ανθρώπων κι επειδή οι σύγχρονοι άνθρωποι σήμερα ακολουθούν την νοσιαρχία, τον διαλογισμό, τους έβαλαν εκεί να μελετούν, να μελετούν, να μελετούν – που δεν είναι κακό πράγμα βέβαια η μελέτη – αλλά όμως αποκτούν έναν ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα και μιαν ανθρωποκεντρική θεώρηση των όλων πραγμάτων και γεγονότων.
Γι’ αυτό και σήμερα ακούω διαφόρους να ομιλούν και να δίνουν θάρρος εις στον κόσμο, είτε επιστήμονες, είτε άλλου είδους άνθρωποι, αλλά βλέπω εις τα παραγγέλματά τους , εις τις ομιλίες τους μια ανθρωποκεντρικότητα. Ξεχνούν την παρουσία του Θεού. Ξεχνούν ότι κέντρο στη ζωή μας είναι ο Χριστός. Και πρέπει με μια χριστοκεντρικότητα να τα αντιμετωπίζουμε όλα και να τα θεωρούμε. Διότι, έτσι όπως έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος μαζί με τον Χριστό αίρεται το αδιέξοδο και μας δίνεται η έξοδος σ’ έναν πειρασμό που έχουμε. Χωρίς τον Χριστό τα είναι πάντα όλα κλειστά, είναι όλα μουντά. Γι’ αυτό και στενάζουν και οδύρονται και αδημονούν και απελπίζονται . Διότι η ελπίδα μας, η δύναμής μας, το φως μας είναι ο Χριστός.
Γι αυτό και μου είπαν ότι εθεάθη ο Άγιος Νικοφόρος ο Λεπρός και είπε ότι «να με επικαλείσθε κι εγώ θα σας βοηθήσω». Και μάλιστα είπε και κάτι το οποίο είπε στην εκκλησία. Είπε «μη φοβάσθε δεν θα πάρετε τον ιό από την εκκλησία. Γι’ αυτό και να κοινωνάτε» είπε ο Άγιος «και μη φοβάσθε τη Θεία Κοινωνία». Διότι η Θεία Κοινωνία δεν μολύνεται ποτέ αδελφοί μου. Και δυστυχώς σήμερα διάφοροι άνθρωποι – βέβαια εξ αγνοίας – συμπεριφέρονται μ’ έναν τρόπο ασεβή προς τα Θεία, προς τη Θεία Κοινωνία. Δεν λέγω να μην αναγνωρίζουν οι άνθρωποι τον νόμο της πολιτείας που – αν διαβάσει κανείς και λίγη ιστορία – κι ο Ιωάννης ο Καποδίστριας ο οποίος ήταν ευλαβέστατος τότε πρόεδρος της Ελλάδος, έκλεισε ένα διάστημα τις εκκλησίες διότι είχε επιδημία πανώλης και ήταν κολλητική αρρώστια. Και παρόλη την άκρα ευλάβεια που είχε αναγκάστηκε να κλείσει ένα χρονικό διάστημα τις εκκλησίες. δεν είναι ότι η πολιτεία κλείνει τις εκκλησίες διότι καταφρονεί την πίστη ή την ποδοπατεί. Όχι. Αλλά όπως εμείς που είμαστε πιστοί χριστιανοί θα βρίσκουμε τρόπους και με την κατ’ ιδίαν προσευχή και με τις παρακλήσεις και με την μυστική προσευχή, την μονολόγηστον ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» να προσπαθούμε να έχουμε μία κοινωνία με τον Χριστό μας.
Διότι υπάρχουν πολλά πλήκτρα που μπορεί κανείς να χτυπήσει ώστε να ανάψει το φως της Χάριτος. Ένας ο οποίος θέλει να αγαπήσει τον Χριστό, ένας ο οποίος αισθάνεται ότι κέντρο της ζωής του είναι ο Χριστός, δεν λησμονεί τον Χριστό επειδή έκλεισε ένα χρονικό διάστημα η Εκκλησία. Αλλά πρέπει να προχωρεί, πρέπει να έχει τόλμη πνευματική, πρέπει να ελπίζει, πρέπει να αυξάνεται η πίστης του εφόσον ζητά από τον Χριστό «πρόσθες Κύριε επί πίστη», ώστε να προχωρούμε και να ποδοπατήσουμε τους πειρασμούς. Και πάντοτε εν ειρήνη να πορευόμεθα για τη σωτηρία της αθανάτου ψυχής μας. Αμήν.

Από: orthodoxianewsagency.gr