Προβληματισμοί για την μη μετάγγιση αίματος από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά Του Παναγιώτη Βενέτη

Από το έντυπο της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά «Τι απαιτεί ο Θεός από Εμάς» σελίδα 25

Κύριε Χρήστο καλημέρα.

Δεν κάνω προλόγους μπαίνω κατευθείαν στο θέμα.

Όπως είναι γνωστό έχουμε κάνει πολλούς διαλόγους και στον «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ» αλλά και σε προσωπικό επίπεδο σε ότι αφορά στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Πριν από λίγο καιρό έζησα ένα περιστατικό που με σόκαρε πραγματικά.

Όπως σου έχω πει, έχω ένα φιλαράκι Μάρτυρα του Ιεχωβά, γνωριζόμαστε από το δημοτικό.

Έχουμε μιλήσει πολλές φορές για θρησκείες και όπως ήταν αναμενόμενο δεν συνεννοηθήκαμε ποτέ.

Μιλούσαμε για πολλά θέματα, σχεδόν για όλα όσα μας ''χωρίζουν'', Ορθοδοξία και Οργάνωση.

Όμως κύριε Χρήστο έκανα μια διαπίστωση.

Εντάξει, όταν κάνουμε διάλογο και όσο μένουμε στη θεωρία, καμιά φορά λέμε μέσα μας:

''ας λέει μωρέ, όταν έρθει εκείνη η ώρα θα δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα. Αυτά που λέει δεν θα τα κάνει όταν απειληθεί η ζωή του''.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αναφέρομαι στην μετάγγιση αίματος.

Ο φίλος μου λοιπόν χρειάστηκε να νοσηλευτεί για ένα διάστημα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο που έχουμε εδώ στην πόλη μας.

Σκοπός της νοσηλείας του ήταν κάποια χειρουργική επέμβαση στην οποία έπρεπε να υποβληθεί.

Όπως ήταν φυσικό, πήγα να τον επισκεφτώ.

Να δω πως πάει η υγεία του και αν πήγαν όλα καλά.

Ε, λοιπόν από εκείνη την ημέρα ''βαδίζω και παραμιλώ'', ύστερα από το διάλογο που είχα μαζί του.

Μου αποκάλυψε ότι, πριν την εγχείρηση, έπιασαν το γιατρό στην άκρη, και του έβαλαν όρους.

Ότι δηλαδή είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά και πως αν χρειαστεί αίμα να μην του χορηγηθεί.

ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΝ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ!

Τώρα θα μου πεις, καλά τί λέμε τόσο καιρό;

Δεν το ήξερες ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται αίμα;

Ναι – και βέβαια το ήξερα κύριε Χρήστο, και έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις τέτοιες, αλλά είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο περιστατικό συνέβη σε ένα δικό μου φίλο, σε έναν άνθρωπο που τον ξέρω από παιδί.

Δεν περίμενα ότι αυτό που έλεγε για τη μετάγγιση αίματος το εννοεί τόσο που θα το έκανε κιόλας.

Ευτυχώς λοιπόν που δεν χρειάστηκε μετάγγιση αίματος.

Όταν μου τα είπε αυτά του απάντησα:

''τί κάνεις ρε φίλε; Είσαι καλά; Θα σε έθαβα στα 30 σου;''

Μου είπε: ''αφού ξέρεις ότι εμείς δεν δεχόμαστε αίμα''.

Τον ρώτησα: ''ωραία, ας πούμε ότι δεν δέχτηκες αίμα, λοιπόν; Σώθηκες; Είσαι εντάξει με όλα τα άλλα και το μόνο που έλειπε ήταν το να μην δεχτείς  μετάγγιση;

Και τί να το κάνω εγώ που δεν δέχεσαι τη μετάγγιση, αλλά είσαι κακός άνθρωπος;

Ή, είσαι εγωιστής, ή είσαι ψηλομύτης κ.ο.κ η μετάγγιση θα σε σώσει; Ο Θεός σου έδωσε τη ζωή να τη σέβεσαι και να τη φροντίζεις, όχι για να πιάνεις τους γιατρούς και να τους λες αφήστε με να πεθάνω.''

Τι να σας πω κύριε Χρήστο, από εκείνη την ημέρα έχω προβληματιστεί πολύ.

Όσο σκέφτομαι ότι είμαστε στα καλύτερά μας χρόνια, και ο φίλος μου παίζει τη ζωή του για τις θεωρίες μιας Οργάνωσης που στο κάτω – κάτω  ποτέ δεν είναι σταθερές.. τι να πω;

Κρίμα πραγματικά.

Κρίμα να επιβάλλεται έτσι μια  φυλλαδική εταιρία στις ψυχές αθώων ουσιαστικά ανθρώπων.

Του εξήγησα ότι όλος ο κόσμος έχει υποστεί μετάγγιση αίματος αλλιώς δεν θα ζούσαμε κανένας από εμάς.

Αν η μητέρα μας στην κοιλιά της δεν μας έδινε από το αίμα της δια της μεταγγίσεως πώς θα ζούσαμε σήμερα εμείς;

Αλλά δυστυχώς κύριε Χρήστο.

Όπως ξέρετε κι εσείς πιο καλά από εμένα, αν τυφλωθεί κανείς και φανατιστεί, δεν μπορούν να του ανοιχτούν τα μάτια, δεν μπορεί να δει το φως ακόμη κι αν αγγίζει με τα βλέφαρα τον ήλιο.

Μέσα στις πολλές μου σκέψεις λοιπόν συλλογίστηκα και τα παρακάτω.

-Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όταν αρρωσταίνουν γιατί πηγαίνουν στα νοσοκομεία και εμπιστεύονται τις ζωές τους σε ανθρώπους (γιατρούς), που έχουν ορκιστεί;

Και ο όρκος για τους Ιεχωβάδες είναι αμάρτημα.

Παρόλα αυτά σε αυτό το σημείο ''ρίχνουν νερό στο κρασί τους'' και πηγαίνουν σε γιατρούς Καθολικούς, Ορθόδοξους κ.ο.κ

Σε αυτό το θέμα γιατί κάνουν ''τα στραβά μάτια'' ενώ στην μετάγγιση αίματος είναι κάθετοι;

Επίσης, αναρωτιέμαι, πώς είναι δυνατόν να εκβιάζουν τους γιατρούς να πατήσουν τον όρκο τους;!

Ο γιατρός ορκίζεται ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να σώσει μια ζωή. Με ποιό δικαίωμα λοιπόν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τον αναγκάζουν να γίνει δολοφόνος την στιγμή που θα μπορούσε δια της μεταγγίσεως να σώσει μια ζωή;

Για ποιό λόγο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν φτιάχνουν τα δικά τους νοσοκομεία στο κάτω - κάτω;  

Γιατί επιτρέπουν στους εαυτούς τους καμιά φορά να λένε και κανένα ψεματάκι, να είναι και λίγο εγωιστές, να είναι και λίγο υπερήφανοι, αλλά στη μετάγγιση δεν επιτρέπουν ούτε σταγόνα;  

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΙΜΑΤΟΣ

Τελικά οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σέβονται ή όχι ότι το αίμα ανήκει αποκλειστικά στον Ιεχωβά όπως μας λένε;

Ποιό εδάφιο της Γραφής τους δίνει το δικαίωμα να δίνουν σε γιατρούς λίγο από το αίμα τους προκειμένου να εξεταστούν;

Μετά τις εξετάσεις αίματος, τί γίνεται αυτό το αίμα, που καταλήγει;

Στα σκουπίδια!

Λοιπόν, είναι σωστό αυτό; Αυτός είναι ο σεβασμός που τρέφουν για το αίμα που ανήκει στον Ιεχωβά;

Είναι ολοφάνερο νομίζω ότι η Οργάνωση και οι οπαδοί της, ζούνε μια αρρωστημένη κατάσταση.

Δεν μπορεί η αλήθεια του Θεού να είναι του στιλ ''ολίγον έγκυος''.

Ας μην σας κουράσω όμως άλλο κύριε Χρήστο.

Ήθελα μόνο σας πω, ότι έχω απογοητευτεί πολύ και στεναχωριέμαι ιδιαίτερα για τους φίλους και γνωστούς που έχω, που ανήκουν σε αυτή την Οργάνωση και που τρέμω μην τυχόν συμβεί κάτι και χρειαστεί κάποιους από αυτούς αίμα.

Στην ερώτησή μου: ''Δηλαδή ρε ''άτιμε'' αν χρειαζόμουν εγώ αίμα, και σε ολόκληρη την πόλη είχες μόνο εσύ την ομάδα αίματος που μου ταιριάζει, θα με άφηνες να πεθάνω;''

Απάντηση με χαμόγελο – ναι φίλε, θα σε άφηνα – λυπάμαι!

Τα συμπεράσματα δικά σας!

Καλή συνέχεια στον «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ» μας

Με εκτίμηση

Παναγιώτης.