Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΜΑΡΤΥΡΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

της Ελπίδας

Τι είδους πρόλογο να κάνεις για κάποιον που σου εξομολογείται τα «μύχια» της ψυχής του. Τι είδους πρόλογο να κάνεις για κάποιον που «αγάπησε πολύ». Τι είδους πρόλογο να κάνεις για κάποιον που δεν τον νοιάζει αν θα χρησιμοποιήσει στο λόγο του «καθώς πρέπει» εκφράσεις, για να μην παρεξηγηθεί από τους διάφορους Φαρισαίους και υποκριτές της κοινωνίας. Τι είδους πρόλογο να κάνεις  – εσύ, ένας μικροαστός συντηρητικός καθηγητής Θρησκευτικών – για κάποιον που δεν διστάζει να σου ομολογήσει πως «δεν με ένοιαξε ποτέ να τσαλακωθώ σαν άνθρωπος, πάντα άκουγα την καρδιά μου σε θέματα αγάπης». Απλά το «βουλώνεις» και αφήνεις τον άλλο να σου διηγηθεί τον πόνο του και το άδικο που τον πνίγει. Με μία μόνο παρατήρηση. Στο τέλος του άρθρου υπάρχουν οι επεξηγήσεις για κάποιες εκφράσεις της Ελπίδας, επειδή η Ελπίδα χρησιμοποιεί την φρασεολογία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, η οποία είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό...

Ακολουθεί η «κατάθεση ψυχής» της Ελπίδας

Είμαι από τα Χανιά της Κρήτης και με λένε Ελπίδα. Το 2007 πήγα να φτιάξω τα παπούτσια μου σε ένα κεντρικό μαγαζί των Χανίων που επιδιόρθωνε παπούτσια και εκεί γνώρισα τον Τάσο. Αρχικά πήγα δυο φορές στο μαγαζί και την τρίτη φορά που ξαναπήγα, τον ρώτησα αν έχει υπόψη του να ενοικιάζεται κανένα σπίτι, γιατί τότε έψαχνα να βρω σπίτι. Επειδή στην συζήτηση επάνω, μου είπε πως έμενε σε μια καλή περιοχή των Χανίων, του είπα να έχει το νου του αν βρει κάτι καλό να μου πει, γι’ αυτό το λόγο άλλωστε και μου ζήτησε το τηλέφωνό μου. Μετά από μια εβδομάδα με πήρε τηλέφωνο να μου δώσει κάτι τηλέφωνα από κάτι σπίτια που είχε βρει. Τον ευχαρίστησα και έμεινε εκεί η συζήτηση, έλα μου όμως που μετά από δυο μέρες μου ζήτησε επίσημα να βγούμε για φαγητό. Εγώ δέχτηκα και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία μας. Τότε που τον γνώρισα είχε φύγει από την Οργάνωση τα τελευταία 10 χρόνια, ήταν δηλαδή περίπου 28 χρονών και εγώ δυο χρόνια μεγαλύτερη του. Λείποντας λοιπόν από τα 18 του από την Οργάνωση, όταν στην πορεία της σχέσης μας, μου είπε ακριβώς τι είχε κάνει στην ζωή του όλα αυτά τα χρόνια, κατάλαβα πόσο ψυχολογική πίεση δεχόταν ακόμα μέσα στο σπίτι του, γιατί συνέχιζε να ζει με τους γονείς του.

Μείναμε μαζί δυο χρόνια κατά την διάρκεια των οποίων κάναμε τα πάντα που κάνει ένα φυσιολογικό ζευγάρι μέσα σε μια σχέση, δηλαδή εκδρομές, παρέες, διασκέδαση, όλα. Ο Τάσος άρχισε να μου ανοίγεται μετά από ένα χρόνο που ήμασταν μαζί, άρχιζε να μου λέει ότι αυτά τα 10 χρόνια που ήταν αποκομμένος[1] δεν άντεξε την πίεση, ότι σαν παιδί που ήταν δεν του επιτρεπόταν να κάνει τίποτα από αυτά που κάνει ένα παιδί στην ηλικία του, ότι όταν αποκόπηκε και για 10 χρόνια τα διέλυσε όλα, έκανε  σχέσεις, έβγαινε, ξενυχτούσε, κάπνιζε λίγο. Επίσης, επειδή τα πρώτα χρόνια τον είχαν πετάξει έξω από το σπίτι οι γονείς του, έμενε με ένα ξάδερφο του που ήταν αποκομμένος και αυτός, σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα, και έκανε ότι δουλειά εύρισκε προκειμένου να επιβιώσει. Μετά από τρία χρόνια τον ξαναμάζεψαν στο σπίτι και έτσι συνέχιζε να ζει μαζί τους χωρίς να τους δίνει πολλά δικαιώματα. Όσο ήμασταν μαζί, πολλές φορές έφευγε από το σπίτι του, γιατί οι γονείς του καλούσαν για τραπέζι πολλούς αδελφούς[2] και δεν μπορούσε να είναι εκεί φυσικά, οπότε κάθε φορά που γίνονταν αυτό περνούσαμε όλη την μέρα μαζί και μετά τον έπαιρναν τηλέφωνο να γυρίσει, όταν όλοι πλέον είχαν φύγει. Τραγική κατάσταση, εγώ πολλά πράγματα δεν μπορούσα να τα καταλάβω τότε, γιατί φυσικά δεν είχα άποψη του δόγματος τους, το μόνο που έβλεπα συνέχεια ήταν, ότι όση ώρα ήμασταν μαζί ήταν χαρούμενος γελούσε και ξαφνικά τον έβλεπα να πέφτει σε μελαγχολία και δεν μπορούσα να καταλάβω πως αντιδρούσε έτσι, δεν μπορούσα να καταλάβω την δήθεν υπενθύμιση που του έκαναν κάθε μέρα όποτε γύρναγε σπίτι του, ότι κάποια στιγμή πρέπει να δει τι θα κάνει. Να επισημάνω ότι ο πατέρας του ήταν πρεσβύτερος[3]  και όταν έφυγε από την Οργάνωση ο Τάσος, φυσικά του αφαίρεσαν τα προνόμια, κάτι που στον πατέρα του δεν άρεσε, γιατί έχασε την καρέκλα εκεί μέσα.

Η σχέση μου με την οικογένεια του τα δυο πρώτα χρόνια ήταν πολύ καλή. Με λάτρευαν και ειδικά η μητέρα του. Με τον πατέρα του δεν είχα πολλά – πολλά  γιατί δεν σας κρύβω, ότι από την πρώτη στιγμή που τον είδα και με κοίταξε, είδα την βρωμιά και την υποκρισία που έκρυβε στο βλέμμα του, και δεν χρειάζεται να είσαι στην αλήθεια[4] για να καταλάβεις την βρωμιά ενός ανθρώπου στο βλέμμα του, όταν είσαι από μόνος σου καθαρός άνθρωπος, το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Επίσης είχε μια αδελφή που είχε παντρευτεί έναν από εκεί μέσα, ο μεγάλος της έρωτας όπως έλεγε. Τουλάχιστον αυτή πήρε κάποιον που τον αγαπούσε, αν και σε γενικές γραμμές το κοριτσάκι ζούσε και ζει μέσα σε ένα δικό της κόσμο, την «δικιά της φούσκα» που λέμε.

Με αυτά και με εκείνα πέρασαν δυο χρόνια λοιπόν, ώσπου ξαφνικά μια μέρα μου λέει ότι αποφάσισε να κάνει την προσπάθεια να επανενταχτεί ξανά. Αυτό σήμαινε λοιπόν ότι έπρεπε να χωρίσουμε κάτι που φυσικά και οι δυο δεν θέλαμε γιατί πλέον αγαπούσε ο ένας τον άλλο. Εγώ δεν ήξερα τίποτα σε ότι αφορούσε την επανένταξη, δηλαδή το ότι περνάει μια περίοδος που αρχίζεις να παρακολουθείς συναθροίσεις, πρέπει να  είσαι τύπος και υπογραμμός, το λεγόμενο θέατρο όπως εξελίχθηκε στην πορεία από πλευράς του, γιατί η επανένταξη του κράτησε 7 μήνες και μετά τον δέχτηκαν πίσω. Τότε λοιπόν εγώ του λέω, πως θέλω να αρχίσω γραφική μελέτη[5]. Εκείνος δεν ήθελε να με βάλει στην διαδικασία αυτή, γιατί επ’ ουδενί  δεν ήθελε να κάνω μια τέτοια κίνηση μόνο και μόνο για να είμαστε μαζί, επειδή στην πορεία θα μου έβγαινε αλλιώς … έτσι το έβλεπε πάντα.

Πήρα λοιπόν τηλέφωνο την ξαδέλφη του, σκαπάνισα[6] τότε και τώρα που μιλάμε και μου άρχισε μελέτη. Άρχισα να πηγαίνω στην εκκλησία που πήγαινε η αδελφή του – αυτός  με τους γονείς του ήταν σε άλλη – για  να μην δίνουμε και στόχο, οπότε τους πρώτους 4 μήνες που εγώ έκανα μελέτη και αυτός επανένταξη είχαμε κανονικά σεξουαλικές σχέσεις. Μετά εγώ άρχισα να αλλάζω, άρχισα να έχω τις λεγόμενες τύψεις απέναντι στο Θεό, ότι δηλαδή τον κοροϊδεύω και ότι όλο  αυτό θα μου βγει μπούμερανγκ αν συνέχιζα να κοροϊδεύω τον κόσμο και το Θεό παράλληλα. Οπότε του λέω ότι δεν θέλω να ξανακοιμηθούμε μαζί, να συνεχίσω την μελέτη μου και αυτός την επανένταξη του και αν όλα πάνε καλά το συζητάμε μετά. Φυσικά δεν ήθελε να «χάσει το κοκό» αλλά τι να έκανε, έβλεπε ότι πλέον εγώ είχα αρχίσει  και μάθαινα τα πάντα γύρω από την θρησκεία του, είχα αρχίσει να τον κρίνω γιατί έβλεπα ότι δεν τηρούσε τίποτα από αυτά που έλεγε και πήγαινε στις συναθροίσεις απλά για να χτυπάει ώρες. 

Έτσι πέρασε άλλος ένας χρόνος και φτάσαμε στα 3 χρόνια. Μετά από μερικούς μήνες λοιπόν που είχα ξεκινήσει την μελέτη, κάποια στιγμή τον επανεντάσσουν πλέον ως επίσημο μέλος της εκκλησίας, και εδώ «ξεκινάνε τα όργανα». Ο πατέρας του άρχισε να φέρνει στο σπίτι κάθε τρεις και λίγο νύφες για να διαλέξει, συνέχεια τραπέζια στο σπίτι του, από το οποίο είχε παρελάσει όλη η εκκλησία. Να τονίσω ότι ο τύπος – ο  πατέρας του δηλαδή –  φυσικά και δεν με ήθελε και ας έβλεπε ότι εγώ είχα γίνει ήδη ευαγγελιζόμενη[7]  και ετοιμαζόμουν για το βάπτισμα μου. Τον λόγο τον κατάλαβα στην πορεία όπου διαπίστωσα από άλλους αδελφούς τότε, ότι όλα αυτά τα χρόνια ο πατέρας του είχε κάνει πολλά πράγματα. Ένα από αυτά κάποτε ήταν, πως είχε κατηγορηθεί για παράλληλη σχέση με μια αδελφή που της έκανε μελέτη, ώσπου το θέμα είχε πάρει τεράστια διάσταση και είχε έρθει επιτροπή[8] από το Μπέθελ[9] της Αθήνας. Στην ψηφοφορία που έγινε το αποτέλεσμα ήταν 2 κατά και 3 υπέρ του. Έπειτα βέβαια «σε χρόνο ντε τε» που λένε, φρόντισε να παντρέψει την κοπέλα που «χούφτωνε», με το γιο ενός οικογενειακού φίλου που είχε και έτσι «κουκουλώθηκε» η ιστορία. «Κουμάσι» ο μπαμπάς που λέμε και όλα τα χρόνια ήταν πολλές οι φορές που τον είχαν δει οι κοσμικοί[10]  με άλλες γυναίκες, αλλά είχε εφαρμόσει ο τύπος ένα σύστημα όπου είχε «καβάτζες» για όλους. Πάνω στην συζήτηση δηλαδή, σε έκανε να του λες μεταξύ αστείου και σοβαρού πράγματα που είχες κάνει, τα οποία τα χρησιμοποιούσε στην πορεία αν και εφόσον ερχόταν κάποιος να του κάνει υποδείξεις, φρόντιζε να υπενθυμίζει στον καθένα τα παραστρατήματα του. Έτσι τους είχε όλους «φακελωμένους» και κανένας δεν πήγαινε να τον «δώσει» στο πρεσβυτέριο, οπότε κινιόταν όπως «γούσταρε» όλα τα χρόνια εκεί μέσα και συνεχίζει έως σήμερα ..

Και αφού λοιπόν είχαν αρχίσει τα τραπέζια με τις νύφες και ο Τάσος έδειχνε ότι είναι αμέτοχος σε όλα αυτά, πάντα είχε μια επικοινωνία μαζί μου και μέσα από την αδελφή του για να ξέρει και σε τι κατάσταση είμαι. Έτσι λοιπόν τον Σεπτέμβριο, πριν από 3 χρόνια δηλαδή, βαπτίστηκα[11] πλέον επίσημα. Την ημέρα της βάπτισης μου είχε πάθει κρίση, τον έβλεπα και στο βίντεο, έκανε σαν το λιοντάρι μέσα στο κλουβί, κόντευε να σκάσει. Η οικογένεια του εκείνη την ημέρα με καλωσόρισε πλέον μέσα στους κύκλους της Οργάνωσης – αδελφή  τους πλέον – άσχετα αν στην πορεία, δεν άργησε να φανεί το θέατρο που είχα φάει τους τελευταίους μήνες από όλους.

Μετά από δυο μήνες λοιπόν και περιμένοντας να δω ποτέ θα μου πει να κάνουμε γνωριμία με βάση αυτά που έβλεπα και που όλοι σχεδόν αυτό περίμεναν να κάνει, γιατί όλοι ήξεραν πως πλέον είχα μπει μέσα στην Θρησκεία, μαθαίνω το εξής από μια αδελφή που με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: «επειδή έχω φάει πολύ κοροϊδία στη ζωή μου, και δεν μου αρέσει να βλέπω να κοροϊδεύουν καλούς ανθρώπους όπως είσαι εσύ, να ξέρεις ότι ο Τάσος κάνει γνωριμία με άλλη». Τι να σας πω πως ένοιωσα; Το μόνο που έκανα τότε ήταν να του στείλω ένα μήνυμα και να του πω «ότι τα ξέρω όλα, δεν χρειάζεται να με κοροϊδεύεις άλλο». Αμέσως ήρθε στο γραφείο μου γιατί είμαστε και κοντά, όπου μου είπε ότι περίπου ισχύουν αυτά. «ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ τι γελοίο» του λέω «περίπου κάνω γνωριμία , περίπου παντρεύομαι , περίπου κάνω σεξ …. Φύγε και μην ξανά πατήσεις εδώ μέσα» του λέω «τελειώσαμε». Εκείνος άρχιζε να κλαίει και μου έλεγε ότι έβαλε την λογική του και έκανε στην άκρη την καρδιά του. Του λέω «ποια λογική αφού όλα πλέον είναι ταχτοποιημένα τίποτα δεν μας εμποδίζει στο να μην είμαστε μαζί. Φύγε» του ξαναλέω «και να θυμάσαι πάντα όποτε με βλέπεις ότι για μένα θα είσαι ο πιο ανέντιμος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ. Αυτό να θυμάσαι». Έτσι και έφυγε… Πλέον το είχα πάρει απόφαση, ήξερα ότι αυτή την γνωριμία δεν υπήρχε περίπτωση να μην την παντρευτεί, γιατί πολύ απλά δεν θα έκανε ξανά κάποιο παραστράτημα να ξεφτιλίσει την οικογένεια του … η κατάσταση ήταν τελειωμένη.

Πέρασαν μερικοί μήνες όπου εγώ πλέον είχα χάσει 8 κιλά, τα κόκαλά μου είχαν βγει έξω, είχα να αντιμετωπίσω τον πόνο μου, την οικογένειά μου που είχε εναντιωθεί σε όλη αυτή την κατάσταση, ευτυχώς οι φίλοι μου παρ’ όλες τις αποφάσεις και τις αλλαγές που είχα κάνει μου στάθηκαν έως το τέλος, αλλά πλέον είχα αρχίσει να φτάνω στα πρώτα στάδια της κατάθλιψης. Εκείνος συνέχιζε να κάνει την γνωριμία του, η εικόνα κάθε φορά που τελείωνε η συνάθροιση και τον έβλεπα ήταν δραματική και από τους δυο μας, μόνο που δεν κλαίγαμε, και που να καταλάβω ότι όλα τα είχε κάνει ο πατέρας του. Να επισημάνω ότι η καινούργια νύφη ήταν ένα κοριτσάκι που είχε έρθει από τη Σητεία στα Χανιά 20 χρόνων, 10 χρόνια μικρότερή του είχε περάσει στα ΤΕΙ εδώ στα Χανιά. Ήταν από μία διαιρεμένη θρησκευτικά οικογένεια, η μαμά της και η αδελφή της ήταν μέσα στην αλήθεια, άλλωστε η μαμά της τις είχε βάλει στην Οργάνωση, ο πατέρας και ο αδελφός της ήταν έξω από όλα αυτά, φτωχή οικογένεια καθαρίστρια η μαμά. Όταν έμαθα μετά κάποια πράγματα, τότε ήταν που κατάλαβα, ότι όλα αυτά τα έκανε η μαμά της με τον πατέρα του Τάσου, γιατί η γυναίκα πίστευε πως η κόρη της βρήκε το λαχείο της ζωής της, μιάς και ο Τάσος ήταν περιζήτητος γαμπρός λόγω ομορφιάς και χρημάτων. Οπότε όπως καταλαβαίνετε ο πατέρας του ήθελε μία κοπέλα να μην ξέρει, να μην καταλαβαίνει και να μην μπορεί να φύγει, σε περίπτωση που ο γιόκας του έκανε «καμία λαδιά». Που θα πήγαινε το κοριτσάκι άφραγκο μετά, έτσι ακριβώς ήταν και η μητέρα του Τάσου, όταν πήρε τον πατέρα του, δεν είχε στον ήλιο μοίρα και ανέχτηκε τα κέρατα του συζύγου της όλα αυτά τα χρόνια. Φυσικά το κοριτσάκι δεν τελείωσε ποτέ το ΤΕΙ του .

Να σημειώσω ότι η νύφη δεν είχε γεννηθεί στην αλήθεια είχε μπει τα τελευταία 2 χρόνια και έγινε αμέσως και σκαπάνισα, οπότε όλο το «πακετάκι» ήταν ότι πρέπει, στο να πάρει δηλαδή ο Τάσος και μία με πνευματικό επίπεδο για να τον βοηθήσει στην πορεία του.

Εγώ πλέον άρχιζα να καταρρέω, έτσι μετά από όλη αυτή την απογοήτευση, την υποκρισία, και το θέατρο που έφαγα από εκείνον και την οικογένεια του, αποφάσισα να πάω στον πρεσβύτερο της εκκλησίας μου και να του πω ότι δεν μπορώ άλλο να το στηρίξω όλο αυτό. Πραγματικά είχα αρχίσει να ξυπνάω λίγο, αλλά αυτό που με ξύπνησε και κατάλαβα ποσό ελεεινοί είναι οι περισσότεροι – όχι  όλοι – γιατί  είχα γνωρίσει και πραγματικά καλούς ανθρώπους, ήταν όταν γύρισε ο πρεσβύτερος και μου είπε «ότι αν φύγεις δεν πρόκειται ποτέ να είσαι ευτυχισμένη και ότι θα δυστυχήσεις στον έξω κόσμο». Αυτό ήταν, «μου κατέβηκε ο διακόπτης…», πως ένας άνθρωπος που ηγείται σε μία εκκλησία είπα, να γυρίσει να μου πει αυτό το πράγμα, αυτός που συνέχεια όσο καιρό ήμουν εκεί μέσα μόνο για αγάπη μιλούσε, να γυρίσει να μου πει αυτή την κουβέντα.

Έφυγα λοιπόν σιγά – σιγά και διακριτικά, δεν αποκόπηκα ποτέ, έως και σήμερα θεωρούμε αδρανής[12], τον πρώτο 6μηνο με ενοχλούσαν λίγο μετά τα τηλέφωνα σταμάτησαν. Ο Τάσος φυσικά παντρεύτηκε τον τότε Αύγουστο, ώσπου μετά έμαθα από ένα φιλικό μου ζευγάρι που έκαναν παρέα τότε και είχαν και μία συγγένεια, ότι όσο καιρό έκανε γνωριμία πήγαινε και με άλλες γυναίκες για να ικανοποιεί τις σαρκικές του απολαύσεις, και πως συνέχεια μιλούσε για μένα και έκλαιγε που με έχασε.

Ο γάμος λοιπόν έγινε, μετά το γάμο ο πατέρας του φρόντισε να τον στείλει στην εκκλησία του Μοσχάτου, όπου είναι τα τελευταία δύο χρόνια έως και τώρα που μιλάμε, φυσικά δεν δουλεύει τους ταΐζει ο πατέρας του. Έμαθα ότι όλο αυτό το έκανε για να τον απομακρύνει από μένα μετά το γάμο και για να μπορέσει να μείνει μόνος του με την γυναίκα του για να την συνηθίσει. Τι να πεις! Πριν από μία εβδομάδα έγινε και ο γάμος των παιδιών που ανέφερα πιο πάνω, το φιλικό μου ζευγάρι που μου είπε για τον Τάσο, στον οποίο πήγα και εγώ. Αυτοί είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι αλλά ήταν καλεσμένοι όλη του η οικογένεια και αυτός με την γυναίκα του, όπου τον πήραν χαμπάρι όλοι που είχε σηκωθεί μπροστά στην πίστα και καθόταν και με κοιτούσε με σταυρωμένα τα χέρια.

Κάθε φορά που τον βλέπω τα τελευταία δύο χρόνια, όπως έγινε και πριν μία εβδομάδα, πάντα έχει αυτό το βλέμμα των τύψεων και του πόνου. Ακόμα αισθάνομαι όποτε με βλέπει ότι με αγαπάει, το νοιώθω γιατί ζήσαμε πολύ δυνατές στιγμές, όμως καταλαβαίνω και την αδυναμία που έχει ως άνθρωπος. Βλέπετε έτσι τον μεγάλωσαν να φοβάται τον Θεό, να φοβάται τις σκέψεις του, ακόμα και τον αέρα που αναπνέει, ένας άντρας που ποτέ δεν πλήρωσε ένα λογαριασμό, που πότε δεν δούλεψε, δεν του δόθηκαν πότε ευθύνες, τίποτα από όλα αυτά, ένα πιόνι που ποτέ δεν σήκωσε το κεφάλι να ζήσει την ζωή που ήθελε όπως μου έλεγε. Και τι ήθελε; Την ελευθερία στην ζωή του, αυτό ήθελε.

Μετά το γάμο τις προάλλες, του έστειλα μήνυμα πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια, έτσι ένοιωθα, πάντα του έλεγα πως αισθάνομαι, δεν με ένοιαξε ποτέ να τσαλακωθώ σαν άνθρωπος, πάντα άκουγα την καρδιά μου σε θέματα αγάπης, έτσι λοιπόν του έγραψα, πως καταλαβαίνω ότι ακόμα με αγαπάει όποτε με βλέπει, ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να μην είμαστε μαζί, ότι δεν περιμένω τίποτα, δηλαδή το να χωρίσει και να έρθει να με βρει, και ότι κάποτε θα καταλάβει ότι όλα αυτά τα απαγορευμένα και περί θρησκείας ποτέ ο Θεός δεν θα τα επέβαλε προκειμένου να μην είμαστε μαζί. Φυσικά μου απάντησε ότι με αγαπάει ακόμα, μου ζήτησε συγγνώμη που μου φέρθηκε έτσι ανώριμα τότε, τι ηλίθια δικαιολογία Θεέ μου, ότι ποτέ να μην αισθανθώ τις τύψεις που ένοιωσε για όλα αυτά που μου έκανε, και ότι θεώρησε σωστό για μένα και για αυτόν να κάνει αυτή την επιλογή, φυσικά την επιλογή την πήρε χωρίς ποτέ να τη συζητήσει μαζί μου. Επίσης μου είπε, ότι μόνο αν γυρίσω στην αλήθεια θα είμαι ευτυχισμένη και ότι μόνο εκεί μέσα θα βρω την ευτυχία, δεν περίμενα να μου πει και κάτι άλλο, την «κλασική κασέτα» που λένε όλοι μου έλεγε και αυτός, και ότι δεν μας κάνει καλό να μιλάμε, και ότι δεν ξέρω τι πέρασε για να πάρει όλες αυτές τις αποφάσεις .

Έτσι η ιστορία τελειώνει εδώ, ξέχασα να αναφέρω ότι όταν έφυγα από εκεί μέσα έκανα 4 μήνες ψυχοθεραπεία, κατάφερα να ξαναβρώ τον εαυτό μου, πριν ένα χρόνο έκανα μία σχέση που κράτησε 9 μήνες αλλά χωρίσαμε, γιατί και αυτός ξύπνησε ένα πρωί και σκέφτηκε ότι δεν ξέρει αν είναι έτοιμος για γάμο, αφού 8 μήνες «είχε απλώσει τον τραχανά πάνω στο τραπέζι» και μου έλεγε για γάμους και πανηγύρια, εν πάση περιπτώσει πλέον είμαι ένα χρόνο μόνη μου, και αυτό που κατάλαβα από όλα αυτά είναι πολλά.

Σίγουρα έμαθα τι πάει να πει αγάπη αλλά μάλλον μονόπλευρη, έσπασα τα όριά μου σαν άνθρωπος απέναντι στην οικογένειά μου, στους φίλους μου, στον εαυτό μου. Τα ρίσκαρα όλα για να είμαι με ένα άνθρωπο που νόμιζα ότι με αγαπούσε, για έναν άνθρωπο που θα έδινα την ζωή μου για αυτόν, έτσι ένιωσα τα πάντα όλα για μένα.

Όμως είδα και ένα άλλο κόσμο, ένα κόσμο πλανεμένο, που πραγματικά όπως το λέει και το βιβλίο σας[13] καλύτερα να μην ξυπνήσουν πότε, ας συνεχίσουν να ζουν μέσα στη πλάνη τους. Η πλύση εγκέφαλου είναι μεγάλη, και ποτισμένη ως το κόκαλο για πολλούς εκεί μέσα. Δυστυχώς έχω ακόμα ένα δύο φίλες εκεί, όπου μου λένε πόσο μόνες αισθάνονται, η μία ειδικά δεν άντεξε και πήγε με άντρα στα 35 της, και από την χαρά της δεν είχε που να το πει και με πήρε τηλέφωνο … Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να της μιλήσω, με ακούει, όμως φοβάται. Βλέπετε όλη της η οικογένεια είναι Μάρτυρες, δεν έχει στο ήλιο μοίρα που λένε, δεν μπορεί να κάνει όπως λέει τίποτα, απλά είναι με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω.

Πόσο με πονάει όλο αυτό, μακάρι να μπορούσα να του μιλήσω, αλλά δεν έχω την απαιτούμενη γνώση και την εμπειρία για να τον κάνω να καταλάβει, μήπως και ξυπνήσει. Από την άλλη λέω, ότι ο Θεός ξέρει τι κάνει, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όλα είναι ένας κύκλος, όλα γυρνάνε, τουλάχιστον στα 33 μου αυτό έχω δει, όσοι με πλήγωσαν γύρισαν να μου ζητήσουν συγγνώμη, η ζωή τους τα έφερε έτσι όπου κατάλαβαν κάποια στιγμή πως είναι να πληγώνεις έναν άνθρωπο. Βλέπετε ο πόνος σε αλλάζει είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, αυτό όμως που δεν ξέρω τελικά ποιό είναι; Να παντρευτείς έναν άνθρωπο και να προσπαθήσεις να τον αγαπήσεις όπως έκανε εκείνος; Αυτός που μιλάει για κρίση Θεού δεν ξέρει ότι ο Θεός βλέπει την καρδιά σου και τα κίνητρά σου καλύτερα από τον καθένα; Όταν έρθει η ώρα τι θα του πεις, ότι άφησα μία κοπέλα που κάποτε αγαπούσα και παντρεύτηκα μία άλλη επειδή την ήθελε ο μπαμπάς μου; Ζεις ευτυχισμένος στην πορεία με τέτοια επιλογή;

Εγώ πλέον το μόνο που θέλω είναι να ξανά αγαπήσω, να βρω έναν άνθρωπο να ζήσω αυτήν την ζωή, κουράστηκα να τους βλέπω όλους να με πλησιάζουν μόνο και μόνο για να περάσουν καλά, ευτυχώς ξέρω να αναγνωρίζω πλέον τέτοιες συμπεριφορές και δεν μπαίνω σε διαδικασίες. Έναν άνθρωπο να μοιραστώ συναισθήματα, στιγμές, και μία οικογένεια, έναν άνθρωπο να με κοιτάει στα μάτια μέσα και να βλέπω ότι με αγαπάει.

Προσεύχομαι κάθε βράδυ για όλα αυτά, πάντα το έκανα και πριν τον γνωρίσω, και είναι το καταφύγιό μου η προσευχή μου, η ωραιότερη ώρα της ημέρας την ώρα που του μιλάω, και σίγουρα ξέρετε ότι ο Θεός δεν έχει ταμπέλες, δεν έχει διακρίσεις είναι μόνο αγάπη, και το πιστεύω ότι ξέρει πως να την μοιράσει στο καθένα μας.

Σας ευχαριστώ που με διαβάσετε εύχομαι η ιστορία μου να είναι παράδειγμα και σε άλλους ….

[1] αποκομμένος: Ο Μάρτυρας του Ιεχωβά που μπαίνει σε «καραντίνα» από την Οργάνωσή του κυρίως για λόγους ηθικής αλλά και διδασκαλίας. Οι φίλοι και οι συγγενείς του, δεν του απευθύνουν τον λόγο εκτός και αν είναι αναγκαίο, όπως λόγου χάρη αν μένουν στο ίδιο σπίτι. Όποιος ΜτΙ συνομιλεί επανειλημμένα με αποκομμένους υπόκειται σε κυρώσεις 

[2] αδελφοί: Έτσι προσφωνούνται μεταξύ τους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.

[3] πρεσβύτερος: Θρησκευτικός αξιωματούχος της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά

[4] είμαι στην αλήθεια: Έκφραση που χρησιμοποιούν μεταξύ τους οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, για να δείξουν πως ανήκουν στην Οργάνωση

[5] γραφική μελέτη: η διαλογική συζήτηση που διεξάγει ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά με κάποιον, για θέματα γύρω από το Θεό και τη θρησκεία με βάση κάποιο έντυπο της Εταιρίας και ο οποίος για να στηρίξει και να αποδείξει την ορθότητα των επιχειρημάτων του, επικαλείται χωρία (κομμάτια) της Αγίας Γραφής

[6] σκαπάνισα – σκαπανέας: Έτσι ονομάζεται ο Μάρτυρας του Ιεχωβά που απασχολείται αποκλειστικά με την προώθηση του κηρύγματος της Οργάνωσης και όχι περιστασιακά όπως οι άλλοι ΜτΙ

[7] ευαγγελιζόμενος – ευαγγελιζόμενη: Ο Μάρτυρας του Ιεχωβά που έχει πλέον την δυνατότητα να κηρύξει την διδασκαλία της Οργάνωσης από πόρτα σε πόρτα. Διακρίνονται σε Βαπτισμένους και Αβάπτιστους

[8]  επιτροπή: Όταν κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά κατηγορηθεί ή πέσει σε σοβαρό παράπτωμα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν όντως συμβαίνει αυτό, ανακρίνεται από δικαστική επιτροπή η οποία αποφασίζει για την αποκοπή του ή μη

[9] Μπέθελ: Εβραϊκή λέξη που σημαίνει «Οίκος Θεού». Έτσι ονομάζουν τα κεντρικά γραφεία τους όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά

[10] κοσμικοί: Έτσι αποκαλούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά όλους εμάς που είμαστε εκτός της Οργάνωσης. Μια άλλη προσφιλής έκφραση για εμάς είναι «Φιλισταίοι»

[11] βάπτιση: Η βάπτιση ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά δεν έχει καμιά σχέση με την δική μας. Όπως σημειώνουν τα έντυπά τους είναι η συνειδητή δημόσια διακήρυξη κάποιου πως θα αφιερώσει αποκλειστικά τη ζωή του στην υπηρεσία και εφαρμογή του θελήματος του Ιεχωβά – Θεού (στην ουσία της Εταιρείας «Σκοπιά»). Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά παραμένουν αβάπτιστοι παρόλο που είναι στην Οργάνωση για πολλά χρόνια. Μια τέτοια περίπτωση είναι και ο αρθογράφος του «Αντιαιρετικού» Ονήσιμος πρώην ΜτΙ, ο οποίος αν και γεννήθηκε από γονείς Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν βαπτίστηκε ποτέ

[12] αδρανής: Έτσι ονομάζεται ο Μάρτυρας του Ιεχωβά που παύει να ασχολείται με την Οργάνωση και δεν πάει στις συναθροίσεις ούτε βγαίνει στο έργο του κηρύγματος από πόρτα σε πόρτα

[13] το βιβλίο σας: Εννοεί το βιβλίο του Νίκου Μαυρομάγουλου «Αναζητώντας την αλήθεια», ενός πρώην Μάρτυρα του Ιεχωβά, στο οποίο περιγράφει τη ζωή του στην Οργάνωση. Ο Νίκος Μαυρομάγουλος είναι αυτός που μαζί με κάποιους άλλους δημιούργησε την γνωστή ιστοσελίδα της ΟΟΔΕ. Όπως μας ενημέρωσε η Ελπίδα, την επιστολή της, την έστειλε και στον Νίκο τον Μαυρομάγουλο